"Er is wel wat over gezegd door een paar heren." Hopelijk verandert dat op het EK voor vrouwen.

Verlichting is een moeizame onderneming, omdat denken uitputtend is. Veel gemakkelijker is het echter om meningen te herhalen. Immanuel Kant schreef dit. De filosoof moedigde mensen aan om zelf te denken.

Een onderwerp dat zich bij uitstek leent voor napraten is vrouwenvoetbal. Nogal wat mannen voelen zich nog steeds geroepen om over elk denkbaar onderwerp iets te zeggen. Alles, ongevraagd, zonder enige expertise. Ik merkte dit begin deze week, toen het fenomeen weer eens alomtegenwoordig was.

Het Zwitserse nationale vrouwenelftal had een vriendschappelijke wedstrijd met 7-1 verloren van het U-15-mannenelftal van FC Luzern. De Zwitserse voetbalbond (SFV) wilde de wedstrijd achter gesloten deuren spelen, in afwachting van de gevolgen van een nederlaag. Maar een jongen filmde de wedstrijd en de video belandde op TikTok. En meteen volgde de spot: "Een nederlaag voor het nationale vrouwenelftal tegen puberende jongens, wat gênant!" - "Dus zó erg staat het met ons vrouwenvoetbal!" Ik hoorde zulke zinnen 's ochtends in het café. En even later, tijdens de lunch in het restaurant. Iedereen (de mannen) had het erover.

Iedereen die er eerst over had nagedacht en wat onderzoek had gedaan, had begrepen waarom die boosaardigheid misplaatst is: mannen en vrouwen hebben totaal verschillende fysiologische aanleg. Mannen ontwikkelen meer spieren, snelheid en kracht tijdens de puberteit – dankzij testosteron. "Genetica", schreef de geblesseerde Zwitserse spits Ramona Bachmann op Instagram.

Het vergelijken van mannen- en vrouwenteams is daarom oneerlijk. Vrouwen spelen niet slechter, maar gewoon anders. Omdat ze andere fysieke mogelijkheden hebben. Het is volkomen normaal dat nationale vrouwenteams nederlagen lijden tegen mannenteams. In 2016 verloor het Australische U15-team met 7-0 van Newcastle United Jets; een jaar later verloor de Amerikaanse wereldkampioen met 5-2 van het U15-team van FC Dallas.

Bovendien was de vriendschappelijke wedstrijd slechts een test. De Zwitserse bondscoach Pia Sundhage stelde 28 speelsters op, met de derde doelvrouw, Nadine Böhi, die een helft voor de jongens in het doel stond. Leila Wandeler, die voor het eerst werd geselecteerd, zei na afloop kalm dat het resultaat "volstrekt onbelangrijk" was; ze "wilden hun spelprincipes verstevigen". Dat lukte, zoals bleek uit de 4-1 overwinning in de laatste vriendschappelijke wedstrijd tegen Tsjechië op donderdagavond .

De Duitse auteur Nicole Seifert vertelde onlangs het verhaal van Groep 47 opnieuw – vanuit het perspectief van de vrouwen. De titel van haar boek is "Some Gentlemen Said Something About It". In haar boek laat Seifert zien dat veel vrouwelijke auteurs uit de legendarische groep schrijvers simpelweg in de vergetelheid raakten. Omdat de mannen de auteurs en hun werk kleinerend behandelden en óver hen spraken in plaats van mét hen.

Dat is tegenwoordig vaak het geval als het om vrouwenvoetbal gaat. Het is hoog tijd dat we elkaar nieuwe verhalen over vrouwenvoetbal vertellen. Het aankomende EK in eigen land biedt daartoe een kans.

Een artikel uit de « NZZ am Sonntag »